22 Temmuz 2014 Salı

KONUŞMADIK

Kuğulu parktaydık. Bir bankta yan yana oturmuş, bir şeylerden konuşuyorduk; hatırlamıyorum. Birden bir şey hatırlamış gibi bana döndü:
- Ben seni seviyorum!
Dedi.
- E ben de seni seviyorum!
- Ama ben öbür türlü seviyorum.
- Beni öbür türlü sevme, normal sev. Aşk gibi olmasın, dümdüz sev işte.
Sağımda oturuyordu, sarıldı, sırnaştı, başını sağ göğsüme yasladı, kolumu omzundan attım, sarıldık.
Konuşmadık.
- Korkuyorsun.
Dedi.
- Korkuyorum.
- Neden korkuyorsun, kaçıyorsun?
- Sana zarar vermekten.
- Ama sen bana zarar vermezsin ki!
- Bir gün sana zarar verebilecek olmaktan.
Konuşmadık.
Yüzünü kaldırdı, kafamı eğip yüzüne baktım, dudaklarımdan öptü.
- Yapma!
Dedim.
Tekrar öptü . Öpüştük.
Kafamı kaldırdım, yüzüme ekşi ekşi baktı. Başını göğsüme sitemkar yasladı, daha sıkı sarıldım.
Konuşmadık.
Kuşlar ötüyordu, güzel bir yaz günü.
Konuşmadık.
Oturduk, bir kaç yüzyıl orada.
Sarıldık.
Güzel bir yaz günüydü, kuşlar ötüyordu tepemizde.

Konuşmadık.